در میلاد کریم اهل بیت(ع)

امام حسن مجتبی(ع)؛ احیاءگر دین

علاوه بر دانشمندان و نویسندگان بزرگ شیعه، علماء و بزرگان اهل سنت کتب بسیاری در شرح احوال و تاریخ زندگی آن حضرت نوشته شده، و در ده ها کتاب تاریخی، روایی، تفسیر، اخلاقی، تراجم و …، فضایل و مناقب آن بزرگوار را بیان کرده اند.

نیمه ماه مبارک رمضان، مصادف یا زادروز کریم اهل بیت(ع)، سید جوانان اهل بهشت و سبط النبی الاکبر امام حسن بن علی المجتبی(ع) است.

به این مناسبت نوشتاری از آیت‌الله العظمی «لطف الله صافی گلپایگانی» که به مناسبت میلاد با سعادت آن امام همام قلمی کرده اند به خواننندگان ابنا تقدیم می گردد:

شخصیت والای حضرت امام حسن مجتبی علیه السلام آن پیشوای عالیقدر، بسیار عظیم‌تر از آن است که امثال حقیر بتوانیم با نگارش مقاله‌‌ای آن را شرح دهیم یا درباره آن کتابی بنگاریم.

علاوه بر دانشمندان و نویسندگان بزرگ شیعه، علماء و بزرگان اهل سنت کتب بسیاری در شرح احوال و تاریخ زندگی آن حضرت نوشته شده، و در ده ها کتاب تاریخی، روایی، تفسیر، اخلاقی، تراجم و …، فضایل و مناقب آن بزرگوار را بیان کرده اند؛ کتبی نظیر: «صحیح بخاری»، «صحیح مسلم»، «سنن ترمذی»، «سنن ابن ماجه»، «طبقات ابن سعد»، «سنن ابی داود»، «خصایص نسایی»، «جامع الصّغیر»، «مصابیح السنّة»، «اسعاف الرّاغبین»، «نورالأبصار»، «تذکرة الخواص»، «الاتحاف»، «کفایة الطّالب»، «شرح نهج البلاغه ابن ابی الحدید»، «مرآة الجنان»، «ملتقی الأصفیاء»، «نظم درالسمطین»، «فراید السّمطین»، «سیرة حلبیه»، «اسد الغابة»، «الاستیعاب»، «الاصابة»، «تاریخ الخلفاء»، «الفصول المهمّة» و ….

اینک برای رعایت اختصار، ترجمه قسمت‌هایی از کتاب «اهل البیت»(۱)، تألیف «توفیق ابوعلم»(۲) که یکی از تألیفات جدید اهل تسنّن است و در سال ۱۳۹۰ هجری قمری در مصر نگاشته و منتشر شده است را با اندک اضافاتی نقل می‌کنیم:

* فضایل بی‌شمار

اهل تشّیع و تسنّن، به اتّفاق بر این عقیده‌اند که آن حضرت، یکی از اصحاب «کساء» است که آیه «تطهیر» در شأن آنان نازل شد؛ و طبق حدیث متواتر «ثقلین»، عدل قرآن، و نیز یکی از چهار نفری است که پیغمبر صلّی‌الله علیه وآله او را برای مباهله با نصارای «نجران»، حاضر فرمود.

«اسامة بن زید» روایت کرده که پیغمبر صلّی الله علیه وآله فرمود: این دو (حسن و حسین)، پسران من، و پسران دخترم هستند. خدایا! من آنها را دوست دارم؛ پس، آنها را دوست بدار و هر که آنها را دوست می‌دارد، دوست بدار.

«عایشه» نقل کرده که: «اِنَّ النَّبِی صَلَّی اللهُ عَلَیهِ وَ آلِهِ وَ سَلَّمَ کانَ یأخُذُ حَسَناً فَیضُمْهُ اِلَیهِ ثُمَّ یقُولُ: «اللّهُمَّ إنَّ هذا ابْنی وَ اَنَا اُحِبُّهُ فَاَحِبَّهُ وَ اَحِبَّ مَنْ یحِبُّهُ»(۳)

«انس بن مالک» می‌گوید: حسن علیه السّلام بر پیغمبر صلّی الله علیه وآله وارد شد. خواستم او را از پیغمبر صلّی الله علیه وآله دور سازم که پیامبر صلّی الله علیه وآله فرمود: «وای بر تو‌ای انس! پسرم و ثمره زندگی ام را واگذار. هر که او را اذیت کند، مرا اذیت کرده؛ و هر که مرا اذیت کند، خدا را اذیت کرده است.»

* مکارم اخلاق

امام حسن علیه السّلام در خانه وحی، پرورش یافت و در مدرسه توحید، و در آغوش لطف و مرحمت جدّش پیغمبر صلّی الله علیه وآله وسلّم مورد تربیت قرار گرفت.

ایشان در مکارم اخلاق و خوی پسندیده و روش نیکو، نمونه بود و یکی از علل محبوبیت فوق‌العاده آن حضرت، همان اخلاق کریمه‌اش بود که همگان او را به خاطر داشتن صفات حمیده می‌ستودند.

ادب، حِلم، فصاحت، صداقت، سخاوت، شجاعت، تقوا، عبادت، زهد، تواضع و سایر خصایص ستوده، همه در او جمع، و خُلق و خوی محمّدی در او ظاهر و هویدا بود.
* خوف از عذاب الهی

امام حسن علیه السّلام عابدترین مردم عصر خود، و زاهدترین و فاضل ترین ایشان بود. هنگامی که قصد حج می‌کرد با پای پیاده و چه بسا با پای برهنه عزیمت می‌فرمود. وقتی وضو می‌گرفت بدنش به لرزه می‌افتاد، و رنگش زرد می‌شد، و درهیچ حال، ذکر خدا را ترک نمی‌کرد. پارسا و بردبار و با فضل بود و از خدا خوف داشت.

* زهد بی‌نظیر

زهد امام به حدّی بود که تمام اسباب حب و دلگرمی به امور دنیوی و نعم آن را ترک فرمود و به خانه آخرت و منزل‌گاه پرهیزکاران اقبال و توجّه داشت و چنان بود که خود فرمود: «مَنْ عَرَفَ اللهُ اَحَبَّهُ، وَ مَنْ عَرَفَ الدُّنْیا زَهَّدَ فیها، وَ الْمُؤْمِنُ لایلْهُو حَتّی یغْفُلَ، اِذا تَفَکَّرَ حَزَنَ»(۴)

امام علیه السّلام از حکومت و زمامداری، به خاطر حفظ مصلحت اسلام و مسلمانان چشم‌پوشی کرد. هر گاه امام، مرگ و جایگاه انسان را در ذهن خویش تداعی می‌کرد، ناخودآگاه می‌گریست و نیز وقتی که ثعب و نشور و گذشتن از صراط را به خاطر می‌آورد، گریه می‌کرد. و زمانی که عَرْضِ بر خدا را در موقف حساب متذکّر می‌شد، در میان ناله و صیحه‌ای که داشت، بی هوش می‌شد.

* نمایش رحمت الهی

امام حسن مجتبی علیه السّلام مانند جدّش پیغمبر صلّی الله علیه وآله نمونه بارز رحمت الهی بود که دل‌های ناامید و اندوهناک را پر از امید و رحمت می‌کرد. او به دیدار ضعیفان می‌رفت؛ بیماران را عیادت می‌کرد؛ در تشییع جنازه‌ها شرکت می‌فرمود؛ دعوت مسلمانان را اجابت می‌کرد و اهتمام او بر این بود که مبادا کسی از ایشان رنجیده خاطر شود. از سوی آن حضرت، به احدی بدی و آزاری نمی‌رسید. با فقیران همنشین می‌شد و بدی را با نیکی پاسخ می‌داد.

* حلم امام

امام حسن علیه السّلام به تمام معنا، انسانی واقعی، و نمونه کامل خلق نیکوی پیغمبر صلّی‌الله علیه وآله بود. غضب، او را به هیجان نمی‌آورد و امور شخصی ناخوشایند، او را تکان نمی‌داد. تحت تأثیر خشم، کاری انجام نمی‌داد و عمل آن حضرت همواره تداعی‌‌گر این آیات شریف بود که: «وَ الْکاظِمینَ الْغَیظَ وَالْعافینَ عَنِ النّاسِ وَاللهُ یحِبُّ الْمُحْسِنینَ»(۵)؛ «وَلا تَسْتَوِی الْحَسَنَةُ وَلاَالسَیئَةُ، اِدْفَعْ بِالَّتی هِی اَحْسَنُ»(۶)

آن حضرت، هر چه از دشمنانش می‌دید، با صبر و گذشت و عفو، پاسخ می‌داد؛ تا آنجا که «مروان حکم» یکی از خبیث‌ترین دشمنان اهل‌بیت علیهم السّلام، حلم و بردباری آن حضرت را به کوه تشبیه کرده بود.

او مانند جدّش، در حلم و گذشت و عفو، نمونه جهانیان بود. تاریخ، از اخلاق او نوادری را حفظ کرده است و بر این دلالت دارد که او در طلیعه اخلاقیین و بنیان‌گذاران ادب و اخلاق، در جهان اسلام قرار دارد.

* محّبت به مردم

آن حضرت، شیرین‌بیان، خوش‌معاشرت و با الفت و محبوب بود. پیر و جوان، و عموم مردم او را برای خصایص حمیده‌ای که داشت، دوست می‌داشتند. همواره به مردم، عطا و بخشش می‌کرد؛ چه از او درخواست می‌کردند و چه تقاضایی نمی‌کردند.

پس از نماز صبح تا طلوع آفتاب، در تعقیب می‌نشست، سپس به دیدار کسانی که می‌بایست می‌رفت، و به آنان مهر و محبّت می‌نمود. وقتی نماز ظهر را می‌خواند، در مسجد می‌نشست و به مردم علم و ادب می‌آموخت.

این بود قطره ای از فضایل و مناقب امام حسن مجتبی علیه السّلام که بیش از آن است که بتوان بیان کرد. در پایان چند بیتی را به محضر آن امام بزرگوار تقدیم می‌دارم:

آن که حریمش حَرَم کبریا است * خاک درش کعبه اهل وفا است
آن که سراپا همه لطف است و مهر * و آن که دلش منبع فیض خدا است
شخص شرف گوهر بحر کَرَم * و آن‌که رُخش آینه حق‌نما است
اُسوه حلم است و مُدارا و صبر * مظهر بخشایش و صلح و صفا است
عین کمالات و خصال نکو * معدن ایثار و گذشت و حیا است
آن‌ که پس از شاه ولایت على * مقصد و مقصود ز دو انّما است
آیه تطهیر و فمن حاجّک * سوره‌اى از منقبتش هل اتى است
عالم تفسیر و بطون کتاب * گواه آن کریمه قل کفى است
در کف امرش همه کون و مکان * تابع فرمان جنابش قضا است
ز ابر عطایش همگان بهره‌مند * غم‌زدگان را کرمش غم‌زدا است
همچو نبى صاحب صفح جمیل * مُلتزم عهد الست و بلى است
صاحب این وصف و علامات کیست؟ * کاین همه‌اش قدر و مقام و بها است
سبط مهین حافظ شرع مبین * سیّد خوبان حسن مجتبى است

ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
پی‌نوشت‌ها:

۱. صفحات ۴۱۵- ۲۶۳.
۲. رئیس مجلس اداره مسجد «السیدة نفیسه»، وکیل «وزارة العدل» و ازدانشمندان مطّلع.
۳. پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله حسن را می‌گرفت و به خود می‌چسباند و می‌فرمود: «خدایا به درستی که این پسر من است. من او را دوست دارم، پس تو او و دوستدار او را دوست بدار.»
۴. اهل البیت، توفیق ابو عَلم، ص ۲۹۶؛ هر کس خدا را بشناسد، او را دوست خواهد داشت و هر کس دنیا را شناخت، به آن بی‌میل و رغبت خواهد شد و مؤمن، لهو و لعب تا [از قیامت] غافل شود و چنانکه تفکر کند، غمگین می‌شود.
۵. سوره آل عمران، آیه ۱۳۴؛ و فرو برندگان خشم و در گذرندگان از مردم که خداوند نیکوکاران را دوست دارد.
۶. سوره فصلت، آیه ۳۴؛ نیکی و بدی مساوی نیستند، تو بدی را به روشی که نیکوتر است برطرف نما.

.

اگر شیعه بودن یعنی طرفداری از حق، من شیعه‌ ام

اگر شیعه بودن یعنی طرفداری از حق، من شیعه‌ ام

مجموعه اشعار جورج شکور، شاعر مسیحی لبنانی، در کتاب «ملحمه امام حسین(علیه السلام)» منتشر و به سه زبان (از جمله فارسی) ترجمه شده است. «ملحمه» در عربی به معنای «حماسه» است. وی برخی زوایای پیدا و پنهان این اثر را شرح داده است.

اوصاف یاران مهدی موعود (عج)

اوصاف یاران مهدی موعود (عج)

روایاتی که اوصاف یاران حضرت مهدی(عج) را از نظر ایمان و اطاعت و شجاعت برمی شمرند بسیارند که به نمونه هائی از آنها اشاره می کنیم:
1. اخرج القندوزی فی الینابیع عن ابی بصیر، قال: قال جعفرالصادق رضی الله عنه: ما کان قول لوط علیه السلام لقومه: " لو ان لی بکم قوة او آوی الی رکن شدید"(1) الا تمنیا لقوة القائم المهدی و شدة اصحابه. و هم الرکن الشدید، فان الرجل منهم یعطی قوة اربعین رجلا، و ان قلب رجل منهم اشد من زبر الحدید. لومروا بالجبال لتدکدکت، لایکفون سیوفهم حتی یرضی الله عزوجل.
قندوزی در کتاب ینابیع الموده(2) از ابی بصیر نقل می کند که امام صادق(ع) فرمودند:

روبه روى یار

 

دو نفر که به هم پشت کرده اند هر چه پیشتر بروند و هر چه بیشتر زمان بگذرد از هم دورتر مى شوند. حال اگر یک نفر ایستاد یا برگشت براى به هم رسیدن آن دو کافى نیست، مگر آنکه وقتى برگشت آنقدر سریع حرکت کند که بتواند راه رفته خویش و مسافت طى شده توسط دیگرى را جبران کند.
امّا اگر هر دو رو به هم برگشتند دیرى نمى پاید که دوباره به هم مى رسند.
بیایید تا مواظب باشیم پشت به یارِ موعود نکنیم و در راهى خلاف راه او حرکت ننماییم.

درجات انتظار

درجات انتظار

 

 

 

روزه داران واقعى چگونه اند؟
شب زنده داران سحرخیزى که به نیّت قرب الهى دست از خوردن و آشامیدن و بسیارى لذّت هاى حلال دیگر کشیده اند، بندگان با اخلاصى که زبان و چشم و گوش و دست و حتّى دلشان را در محدوده فرمان خداى تعالى از هر چه ناخوشایند اوست باز داشته اند، ایمان آوردگان صادقى که یاد محرومان مجال کامرانى را از آنان گرفته و ذکر قیامت فرصت گناه و نافرمانى را از ایشان سلب کرده است، از طلوع فجر تا غروب خورشید چه حالى دارند؟ حال منتظران نیز همانگونه است! آنان در پیشگاه خدا چه اجرى دارند؟ پاداش منتظران نیز همانند اجر آنان است!( [1] )

گمشدگان منتظر

گمشدگان منتظر

 

 

 

پیامبر اکرم(صلى الله علیه وآله وسلم) در روایتى شگفت مى فرماید: «بر خدا سزاوار است که اهل ضلالت را به بهشت وارد سازد؟»  «حقیقٌ على اللّه أنْ یُدخِلَ اَهلَ الضَّلالِ الجنّة.»( [1] ) ضلالت و بهشت ؟؟! آیا پذیرفتنى است؟
این غرابت شاید در همان دوران هم همه را به شگفتى کشانده باشد. و شاید از همین روست که امیرالمؤمنین(علیه السلام) برادر و یار همیشگى پیامبر(صلى الله علیه وآله وسلم)سخن او را تبیین و تفسیر مى کند:  «پیامبر(صلى الله علیه وآله وسلم) با این تعبیر ایمان آوردگانى را قصد فرمود که در زمان فتنه بر پیروى از امام غائبِ خویش به پا خیزند، امامى که جایگاهش پنهان و وجود نازنینش پوشیده از همه دیدگان است.

ما بی صاحب نیستیم!

 

ما بی صاحب نیستیم!

توضیحات

 

اصفهان سراسر پوشیده از برف بود. پنجاه روز یک ریز برف می‌بارید، هرکوی و برزن مملو از برف و یخ شده بود، هوایی به شدت سرد و زمهریر، بر تمام شهر سایه افکنده بود.

مدرسه علمیه باقریه هم سفیدپوش سفیدپوش شده بود.
از حجره‌اش بیرون آمد، روبه‌روی حجره کوهی از برف جمع شده بود، نگاهی به حجره‌های مدرسه کرد، همه خالی بودند؛ اکثر طلبه‌ها به خاطر سرمای شدید به روستاهایشان برگشته بودند. آن روز پدرش با هزار رنج و مشقت، خودش را از روستا به مدرسه رسانده بود و قصد داشت، او را با خود به روستا برگرداند، سرما و یخبندان پدرش را هم زمین‌گیر کرده بود.

آیا نمی‎شود امام زمان زودتر ظهور کند و از جنگ‎های آخرالزمان جلوگیری کند؟

(بسم الله الرحمن الرحیم)

آیا نمی‎شود امام زمان زودتر ظهور کند و جنگ‎هایی که می‎گویند در آخرالزمان اتفاق خواهد افتاد، رخ ندهد؟

بررسی و مرور روایات آخرالزمان نشان می‌دهد که رخدادهای آخرالزمان، از چند جهت می‌‎تواند مورد تحقیق قرار گرفته، و پاسخی برای سؤال فوق باشد. 
ابتدا باید توجه داشت که سند روایاتی که به وقوع جنگ در آخر‌الزمان می‌پردازند، از قوّت چندانی برخوردار نبوده، بدون اشکال نیستند؛ به‌همین‌جهت، قبول و پذیرش قطعی آنها ممکن نیست. 

راه تشخیص روایت صحیح از غیر صحیح چیست؟

(بسم الله الرحمن الرحیم)

راه تشخیص روایت صحیح از غیر صحیح چیست؟

ازآنجاکه برخی از کذابین، از زمان پیامبر اکرم، درصدد جعل و وضع حدیث و نسبت آن به پیامبر و اهل‌ بیت علیهم‌السلام بوده‌اند، جا دارد که میزانی را برای تمییز بین حدیث صحیح از غیر صحیح داشته باشیم. در این‌باره می‌توان به چند میزان معرفی کرد:

۱. موافقت با قرآن 

امام‌ صادق‌ علیه‌السلام از رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌و‌آله نقل کرده که فرمود: «اِنَّ علی کلِّ حقّ حقیقة و علی کل صواب نوراً، فما وافق کتاب الله فخذوه و ما خالف کتاب الله فدعوه؛ همانا بر هر حقی حقیقتی و بر هر صوابی نوری است. پس آنچه موافق کتاب خداست اخذ کرده و آنچه مخالف کتاب خداست رها کنید».[۱]

«جوانانِ بنی هاشم»! ما آمدیم+ تصاویر

(بسم الله الرحمن الرحیم)

چند سالی است که سال‌گشت میلاد آن دردانه‌ی حسینی(صلوات الله علیه)، در کشورمان، «روز جوان» نام‌گذاری شده است. به همین مناسبت، تصاویر زیبا از علی اکبری‌ترین جوانانِ تاریخ اسلام را به محضرتان تقدیم می نماییم.

«علی بن حسین علی بن ابی طالب(علیه السلام)» معروف به «علی‌اکبر» فرزند ارشدِ امام سوم شیعیان، «حضرت اباعبدالله الحسین(صلوات الله علیه)»، بنا به روایتی، روز 11 شعبان المعظم سال 36 هجری قمری (16 بهمن سال 36 هجری شمسی) دیده به جهان گشود. از پدر بزرگوارش روایت شده است که او از نظر ظاهر و خلق و خوی بیشترین شباهت را به «پیامبر اعظم(صلوات الله علیه و آله)» داشته، تا حدی که اهل بیت(صلوات الله علیهم) هر زمان مشتاق دیدار آن حضرت می‌شدند، به او نگاه می‌کردند.