روح‌الامین فقط یک بار در سال و آن هم لیلةالقدر است که به زمین می‌آید، به قدری زمین باعظمت میشود که همه از عرش به زمین می‌آیند و بناست همه مقدّرات، نه فقط مقدّرات من و شما، همه مقدرات خلقت، روی زمین رقم بخورد.
آیت‌الله روح‌الله قرهی مدیر حوزه علمیه امام مهدی(عج) حکیمیه تهران به مناسبت ماه مبارک رمضان به شرح دعای ابوحمزه ثمالی پرداخت که مشروح آن در ادامه می‌آید:
*اتّصال به خدا در همین دنیا
ذوالجلال و الاکرام، حضرت حق می‌خواهد همه انسان‌ها را به یک حال ببیند، حال اتّصال به خودش. لذا از هبوط که فرمود: من برای شما هادی می‌فرستم، ملاکش عندالاولیاء از فرستادن هادیان الهی این بود که هادیان الهی به انسان‌ها بگویند: بالجد شما متعلّق به خدا و لله هستید و در همین دنیا «إِلَیْهِ راجِعُون»، این «إِلَیْهِ راجِعُون» اتّصال است که همه انسان‌ها به پروردگار عالم متّصل گردند، نه گروه خاص.
بزرگان و اعاظم ما، اولیاء خدا یک تعبیری را راجع به «دُعِیتُمْ فِیهِ إِلَى ضِیَافَةِ اللَّهِ » دارند. می‌فرمایند: این دعوت که مع‌الأسف خواص، آن اهل صیام خاص یا حتّی بالاتر خاص الخاص قدرش را می‌داند امّا دعوت عام است؛ چون خطاب نبی مکرّم در آن خطبه شعبانیّه این است: «ایها الناس». «ایها المسلمین» نیست، «ایها المؤمنین» نیست، «ایها الناس» است.
هادیان الهی همه برای این آمدند که بگویند: خدا شما را به ضیافتی دعوت می‌کند که به پروردگار عالم متّصل شوید و حالتان، حال الهی و لاهوتی شود و این نکته مهمّی است.
آن‌وقت این مطلب به قدری اوج می‌گیرد که ولو به ظاهر آغاز آن ماه مبارک رمضان است امّا در همین ماه مبارک پیامبر عظیم‌الشّأن فرمود: اگر بنده می‌دانست و می‌فهمید که ماه مبارک چیست «لَوْ یَعْلَمُ الْعَبْدُ مَا فِی رَمَضَانَ لَوَدَّ أَنْ یَکُونَ رَمَضَانُ السَّنَةَ »[2] آن وقت تقاضا نمی‌کرد که تمام شود. تقضا می‌کرد همه سال ماه مبارک باشد. خیلی عجیب است.
لذا این ماه مبارک اوج می‌گیرد، حالی را پیدا می‌کند، چون انسان از روز نخست دیگر چشم و گوش و زبان و دهان و شکم و همه اعضاء و جوارحش را مراقبه می‌کند. طوری که نه تنها لقمه حرام و شبهه‌ناک نمی‌خورد بلکه به اختیار خود - گرچه به نوعی تکلیف من ناحیه الله است امّا پذیرش از انسان است - در این ماه مبارک ساعاتی حلال را هم نمی‌خورد، از اذان صبح تا اذان مغرب، حلال نمی‌خورد، حلال نمی‌آشامد، به همسر حلالش نزدیک نمی‌شود که بگوید: خدا! می‌خواهم حالم، حال اتّصال باشد. وقتی این حال را پیدا کرد، اوج می‌گیرد.
*قلب ماه مبارک رمضان
آن‌وقت اوجش به جایی می‌رسد که وجود مقدّس امام صادق(ع) بیان می‌فرمایند: «قَلْبُ شَهْرِ رَمَضَانَ لَیْلَةُ الْقَدْر» این ماه مبارک رمضان قلبی برای خودش پیدا می‌کند. قلب به عنوان عنصر حیات انسان است که خون را به همه اعضاء و جوارح پمپاژ می‌کند و اگر نقصانی در آن به وجود بیاید، معلوم است در همه بدن نقصان به وجود می‌آید. اوج حقیقت رمضانیه هم شب قدر است که فرمودند: اگر عبد می‌دانست، تبیین می‌کرد همه سال ماه مبارک رمضان باشد.
لذا این ماه آن‌قدر مهم و باعظمت است که پیامبر عظیم‌الشّأن(ص) بیان فرمودند: به اسم رمضان خطاب نکنید، اقل بگویید شهر الرمضان. ماه مبارک است، شهرالله است، شهر البرکه است. شهر المغفره است، شهر الغفران، شهر الرضوان و امثالهم که در تعابیر بزرگان و اولیاء خدا بیان شده. به قدری باعظمت است که راجع به هیچ کدام از ماه‌های دیگر این‌طور نگفتند، چون همه ماه‌ها را با یک عنوان و لقبی بیان می‌کنند، مثلاً رجب المرجّب، شعبان المعظّم، صفر المظفّر و ... ولی آنها را به تنهایی نگویید ولی این ماه به قدری مبارک و باعظمت است که فرمودند: نگویید: رمضان.
*زمین چه زمانی از عرش برتر میشود؟
ماهی میشود که لیله القدرش میشود قلب این ماه. چرا؟ برای این که وقتی دیگر انسان‌ها حال طهارت پیدا کردند، زمین از عرش برتر می‌گردد. دلالت این هم که زمین از عرش برتر است این است که «تَنَزَّلُ الْمَلائِکَةُ وَ الرُّوح».
روایاتی هست که شب بیست و یکم محضر مبارکتان به فضل الهی، به شرط حیات عرض می‌کنم و آن اینکه روح الامین با حضرت جبرائیل متفاوت است. البته یک بار بحثش را در یک جلسه خصوصی داشتم. حضرت روح الامین از عرش پایین نمی‌آید. ملائکه مرتب هبوط به زمین دارند. شب‌های جمعه حالاتی دارد، می‌روند و می‌آیند و برای مؤمنین دعا گو هستند. دعا گو هستند. روایت داریم که ملائکه الله برای کسانی که شب‌ها جمعه استغفار می‌کنند، آمین می‌گویند. امّا روح الامین فقط یک بار در سال و آن هم لیلة القدر است که به زمین می‌آید.
مهمترین فضائل امام علی(ع) از این قرار است: شرافت خانوادگی، تنها مولود خانه خدا، پرورش در دامان پیامبر اکرم(ص) از کودکی، بت نپرسیدن، نخستین ایمان آورنده به رسول خدا(ص) و اولین نمازگزار، آرمیدن در بستر پیامبر اکرم(ص) در لیلة المبیت، دامادی رسول خدا(ص) به امر خداوند، کتابت وحی، همراهی با پیامبر در همه احوال، شرکت در همه غزوات و نقش اساسی آن حضرت در پیروزی نظامی مسلمانان، محافظت از پیامبر(ص) در جریان جنگ احد، تکریم و تجلیل مکرر رسول خدا(ص) از فضائل و مکارم آن حضرت در جمع صحابه و دادن القاب افتخارآمیز به امیرمؤمنان(ع)، اعلام وصایت و خلافت ایشان در روز غدیر، کفن و دفن و نماز خوتاندن بر پیکر رسول خدا(ص) و... .
به گفته مفسرین شیعه و سنی آیه ای در قران کریم است که جز امیرالمؤمنین علیه السلام موفق به عمل به آن نشد.