نشانه‌اعتقاد به خدا و پیغمبر به تعبیر علی(ع)

نشانه‌اعتقاد به خدا و پیغمبر به تعبیر علی(ع)

 

حضرت علی(ع) علامت اعتقاد به خدا و پیغمبر(ص) را راست گفتن در جایی که به ضرر ماست و دروغ گفتن جایی که به منفعت ماست، می‌داند.

به گزارش فارس، آیت‌الله شیخ علی پناه اشتهاردی (از علمای فقید حوزه علمیه قم) گفتند: تقوایی که خداوند متعال این اندازه دستور بدان داده است را باید معنا کنیم، برای فهم تقوا باید مصادیق آن را بیان کرد. ائمه(ع) که مفسر قرآن هستند مصادیق تقوا را بیان کرده‌اند. کلیات تقوا را خداوند گفته و جزئیات مصادیق آن را ائمه(ع) توضیح داده‌اند. 

کلیه محرماتی که از اهل بیت عصمت و طهارت(ع) به موارد مختلف بیان شده، بیان مصادیق تقوا است. در روایتی یکی از ائمه(ع) ۳۹ گناه کبیره را برشمرده و فردی که از امام اینها را پرسیده بود به گریه افتاده بود. 

در «ذخیرة العباد» آمده که گناهان کبیره هفتاد تا است و یکی دیگر از علما آنها را ۷۰۰ تا نام برده است، اما شهید دستغیب هم مقداری درباره گناهان کبیره نوشته است و انسان اگر در صدد است سیر الی الله کند، برای فهم و عمل کردن باید نگاهی بیاندازد و تصمیم به ترک گناهان بگیرد، ولو به ضرر خود انسان هم تمام شود. 

در روایتی امیرالمؤمنین(ع) فرمودند: علامت اینکه شما خدا و پیغمبر را قبول داری، این است که راست گفتن را اختیار کنی حتی جایی که بر تو ضرر دارد و دروغ نگفتن آنجا که بر تو منفعت دارد، این علامتی است که شما خدا را قبول داری. 

امیرالمؤمنین(ع) از آخرین جملاتی که در روز بیست و یکم ماه مبارک رمضان فرمودند: صَلَاحُ ذَاتِ الْبَیْنِ أَفْضَلُ مِنْ عَامَّةِ الصَّلَاةِ وَ الصِّیَامِ! بنابراین اصلاح بهتر از همه نماز و روزه است، ولی برای منفعت دنیوی نباید دروغ بگوییم، جایز نیست، باید در این زمینه بررسی کنیم تا مصادیق تقوا را بشناسیم، پروردگار هم هیچگاه تعارف ندارد و به پیغمبر(ص) و انبیا سلف هم تعارف نکرده است. 

شیخ صدوق در کتاب اعتقادات می‌فرمایند که بعضی از شیعیان خلود در جهنم ندارند، اما سیصد سال باید در جهنم بمانند تا قابلیت پیدا کنند و به بهشت بیایند، همین که در دعای کمیل حضرت علی ع) به خداوند می‌گوید که من یک دقیقه آن را هم طاقت ندارم، از این جهت تا حدودی انسان گناهان کبیره را یاد بگیرد، قهرا به عمل‌گرایی می‌رسد. 

در کتاب اصول کافی آمده که عدالت و انصاف چقدر مهم است، اما این عدالت از انصاف نیز مهم‌تر است، این عدالت یعنی در هر کاری عادل باشد، عدالت خواه باشد. قرآن می‌فرماید شما باید عادل باشید گرچه به ضرر خودتان و پدر و مادرتان است، ما اگر این را هضم کنیم که حرفی بزنیم حتی اگر به ضرر خودمان باشد عادلانه است، در هر کاری انسان باید عدالت را بخواهد این زمانی صورت می‌گیرد که حضرت ولی عصر(عج) ظهور کند و مردم را کم کم به عدالت سوق می‌دهد، الان کسی یاد نمی‌گیرد و کسی زیر بار آن نمی‌رود. 

الان هم در هر مملکتی که ادعای آن را می‌کنند پر از ظلم است، اما عدالتی را که خداوند فرموده «کُونُواْ قَوَّامِینَ بِالْقِسْطِ ..» این عدالت امام زمانی(عج) است که همه مردم را وادار می‌کند به اینکه عدالت‌خواه شوند، البته باز هم به زور نیست، بلکه انسان را به قوه نفسانیه وادار می‌کند و خودشان با تمایل به این سمت می‌آیند.