نماز

  

 امام علی علیه‌السلام، پورشه‌سوارها و کارتن‌خواب‌ها

اگر امیرالمؤمنین(ع) با ما و در جامعه ما زندگی می‌کردند، آیا دستگیری نکردن از ایتام، مستمندان و بی‌سرپرست‌ها را سبب عذاب نمی‌دانستند؟!آیا تبعیض طبقاتی بین پورشه‌سوارها و کارتن‌خواب‌ها را به رخ ما نمی‌کشیدند؟!

به گزارش گروه فضای مجازی «خبرگزاری دانشجو» جهان، مولای شیعیان را به‌عنوان ابوالایتام، ابوالارامل و ابوالمساکین می‌شناسد، زیرا در سراسر سیرت آن‌حضرت دستگیری از ضعیفان تبلور دارد.

پشت پرده قرارداد رژی و امتیاز تنباکو

پشت پرده قرارداد رژی و امتیاز تنباکو

یکی از نکاتی که در ماجرای تحریم تنباکو از آن غفلت شده، مسئله ورود مبلغان مسیحی به ایران توسط شرکت رژی می باشد و به گفته شاگردان مرحوم میرزای شیرازی، سبب اصلی مرحوم میرزا برای صدور آن فتوای تاریخی همین مسئله بود.

بنابر نقل تاریخ پس از آن که شرکت رژی حدود ۲۰۰ هزار نفر از اتباع دولت بریتانیا و مستعمرات آن را به عنوان کارکنان شرکت به ایران آورد و به شهرهای مختلف فرستاد، زنگ هشدار برای ایرانیان به صدا درآمد. چرا که با حضور آنها در حدود ۱۰۰ هزار مبلغ مسیحی وارد ایران شدند و ضمن بنای کلیسا در مناطق مختلف، دختران ایرانی را نیز به امور پرستاری در بیمارستان‌ها و بی‌حجابی واداشتند. در تهران و اکثر شهرها مراکز فساد برپا کردند و کافه‌هایی با انواع وسایل قمار و رقص‌های محلی و مشروبات الکی پدید آوردند.

زیرکی مرحوم میرزا در صدور فتوا
نکته بسیار مهم دیگری که در این فتوای تاریخی وجود دارد این است که در این فتوای عالمانه، اصلا استعمال تنباکو تحریم نشده، بلکه مرحوم میرزا از عامل بازدارنده ای بالاتر از حرمت استفاده کرده اند و فرموده اند: که استعمال تنباکو به هر روشی که باشد در حکم مبارزه با امام زمان علیه السلام است!!
این عامل برای مردم بسیار کوبنده تر از بحث حرمت بود چرا که در همان تاریخ و پیش و پس از آن عده زیادی به انجام حرمات الهی دچار بودند اما بحث مبارزه با امام زمان علیه السلام چنان مهم و کوبنده بود که ظرف چند روز تمام مردم ایران، حتی افراد لاابالی هم از استعمال تنباکو خودداری کردند!!
یکی از کتاب هایی که به خوبی در این باره نوشته، کتاب تاریخ دخانیه، تالیف شخ حسن کربلایی، شاگرد خود مرحوم میرزای شیرازی می باشد.

آیا فضای مجازی هم محضر خداست‎ ؟!

آیا فضای مجازی هم محضر خداست‎ ؟!

چشمت که به مانیتور می افتد و انگشتانت که تند و تند کلید های کیبورد را می پیمایند، خیلی وقت ها پشت شخصیت مجازی ات که پنهان می شوی، حواست پرت می شود که یک نفر از رگ گردن به تو نزدیک تر است، حتی وقتی که دلت را سپرده ای به پنجره های توی مانیتور... راستی، دنیای مجازی هم جزو محضر خدا هست؟
آن‌ که گفت عالم محضر خداست با عینک‌های ما عالم را تکه تکه نکرده بود. او همه عالم را می‌گفت. آفاق و انفسش را، ازل و ابدش را، زمین و آسمانش را، غیب و شهادتش را، پنهان و پیدایش را، "ماتبدون وماتکتمون‌" اش را، آن‌چه ما «حقیقی» نامش می‌دهیم و آن‌چه مجازی صدایش می‌کنیم را. و همان کسی که گفت عالم محضر خداست ، منظورش این بود که در محضر خدا معصیت نکنید! آن‌ که گفت گناه، همه گناهان ما را می‌گفت. اگر دروغ را گناه می‌دانست، فرقی میان دنیای حقیقی و مجازی نمی‌گذاشت. اگر تهمت زدن و تهمت شنیدن را حرام خوانده بود، فرقی میان دنیای حقیقی و مجازی‌اش نگذاشته بود. اگر از تیرهای شیطان ما را بر حذر می‌داشت، نگران چشم‌هایی که در مقابل دنیای مَجاز پنداشته در تیررس کمانداران شیطان قرار داشته هم بود. او فریب واژه‌ها و سایه‌ها را نخورده بود.

عالمی که از مردم می دزدید و در راه خدا صدقه می داد

عالمی که از مردم می دزدید و در راه خدا صدقه می داد

امام صادق(علیه السلام) درباره «هدایت و صراط مستقیم» سخن می گفت، تا اینکه فرمود: کسی که از هوس های نفسانی پیروی کند و خودرأی باشد، همچون آن شخص است که شنیدم افراد تهی مغز و نادان به او احترام شایانی می کنند و از فضایل او می گویند، آنقدر از فضایل او گفتند که مشتاق دیدار او شدم، تصمیم گرفتم که به طور ناشناس او را از نزدیک ببینم و کارهایش را بسنجم و به درجات عالی مقام معنوی او آگاه شوم. به دنبال او رفتم، از دور دیدم جمعیت بسیاری از عوام جاهل و خشک مغز به او مجذوب و خیره شده اند، سر و صورتم را پوشاندم که کسی مرا نشناسد، نزدیک او رفتم و کاملاً رفتار مردم و آن شخص را تحت نظر گرفتم، دیدم آن شخص همواره با نیرنگ های خود آن عوام را می فریبد.

امامی کاشانی:تشیعی که به خلفا توهین می​ کند تشیع انگلیسی است

آیا تشیعی که کلمات زشت را در رسانه‌هایشان علیه خلفا بیان می‌کنند غیر از تشیع انگلیسی است؟! این همان تشیعی است که انگلیسی‌ها می‌خواهند.

به گزارش پایگاه خبری تحلیلی فتن، آیت‌الله محمد امامی‌کاشانی خطیب موقت نماز جمعه امروز تهران طی سخنانی در خطبه‌های نماز جمعه اظهار داشت: اسلام امروز در شرایط بسیار حساس و بی‌سابقه‌ای قرار گرفته است یعنی یک مبارزه و جنگی بین اسلام و کفر به وجود آمده که وسیع‌ترین میدان این مبارزه فضای مجازی است.

شخصیت حضرت امیر(ع) در دیدگاه امام خمینی(ره)

(بسم الله الرحمن الرحیم)

درباره شخصیت علی بن ابی طالب علیه‌السلام از حقیقت شناخته او صحبت کنیم یا با شناخت محجوب و مهجور خود؟ اصلاً علی(ع) یک بشر ملکی و دنیایی است که ملکیان از او سخن بگویند یا یک موجود ملکوتی است که ملکوتیان او را اندازه‌گیری کنند؟!

امام خمینی(ره) پـس از انبیاء بزرگ الهی و معـصومان علیهم‌السلام از کم نظیرترین و ممتازترین شخصیت‌های تاریخ بشریت است که با اندیشه‏‌های بلند الهی و تلاش‏‌های صادقانه خویش مسیر تاریخ را دگرگون کرده و سر منشاء تحولات عظیمی در ایران و جهان شد.

همزمان با سالروز شهادت امیرالمؤمنین علی(ع) گفتارهایی از امام خمینی(ره) درباره این امام همام برای علاقه‌مندان نقل می‌شود:

محل دقیق شهادت حضرت علی(ع) کجا بود؟

(بسم الله الرحمن الرحیم)

در رابطه با مکان دقیق ضربت خوردن امام علی(ع) هر چند برخی منابع بدون اشاره به مکان این جنایت، فقط به ضربت ابن‌ملجم بر فرق مبارک حضرت اشاره کرده‌اند، ولی برخی منابع هم محراب مسجد را محل ضربت خوردن امیرالمؤمنین(ع) معرفی کرده‌اند.

قبل از بررسی این موضوع، اشاره‌ای به چگونگی ماجرا مناسب است:

امیرمؤمنان(ع) در سحرگاه شب نوزدهم ماه رمضان سال چهلم هجرت، طبق معمول برای اقامه نماز جماعت صبح از خانه به مسجد کوفه روانه شد. آن شب باز کردن درِ خانه که از چوب خرما بود برای آن حضرت دشوار شد، آن بزرگوار در را از جای بیرون آورد و کنار گذاشت و این شعر را خواند:

اُشْدُدُ حَیازیَمکَ لِلْمَوْتِ/فَاِنَّ الْمَوْتَ لاقیکا

وَ لا تَجْزَعْ مِنَ الْمَوْتِ/اِذا حَلَّ بوادیکا(1)

کمربند و سینه خود را برای مرگ ببند، زیرا مرگ تو را دیدار خواهد کرد و از مرگ اندوهناک مباش و بیتابی مکن در وقتی که در خانه تو فرود می‏‌آید.

آن گاه به سوی مسجد حرکت کرد. اول دو رکعت نماز خواند و سپس بالای بام رفت تا اذان بگوید. با صدای بلند اذان گفت که صدایش به گوش تمام ساکنان کوفه می‌رسید، سپس از بام پایین آمد و به محراب رفت و مشغول نماز نافله صبح شد، وقتی که خواست سر از سجده اولِ رکعتِ اول بردارد، در آن تاریکی، ابن ملجم آن چنان شمشیر بر فرق مقدس آن حضرت زد، که فرق سر آن بزرگوار تا نزدیکی پیشانی شکافته شد.

امام علی(ع) در این هنگام گفت: «بِسْمِ الله وَ بِالله وَ عَلی مِلَّة رَسُول الله فُزْتُ وَ رَبِّ الْکَعْبة»، به نام خدا و برای خدا و بر دین رسول خدا، به خدای کعبه سوگند رستگار شدم. سپس مقداری از خاک محراب را برداشت و روی زخم سرش پاشید و این آیه را خواند:«مِنْها خَلَقْناکُمْ وَ فِیها نُعیدُکُمْ وَ مِنْها نُخْرِجُکُمْ تارَةً اُخْری»(2): ما شما را از خاک آفریدیم و در آن باز می‌گردانیم و از آن نیز بار دیگر شما را بیرون می‌آوریم.

در این لحظه جبرئیل بین زمین و آسمان فریاد زد: «تَهَدَّمَتْ وَ الله اَرْکانُ الْهُدی، وَانْطَمَسَتْ اَعْلامُ التُّقی وَانْفَصَمَتْ الْعُرْوَة الْوُثْقی، قُتِلَ ابْنُ عَمِّ الْمُصْطَفی، قُتِلَ عَلِیُّ الْمُرْتَضی، قَتَلَهُ اَشْقَی الاْشْقیأِ» سوگند به خدا! استوانه‏‌های هدایت، ویران شد و نشانه‏‌های بزرگ تقوی تاریک شد و دستگیره محکم ایمان شکسته شد، پسر عموی مصطفی(ص) کشته شد، علی مرتضی کشته شد، او را شقی‏ترین اشقیا کشت.(3)

در رابطه با مکان دقیق ضربت خوردن امام علی(ع) هر چند برخی از منابع بدون اشاره به مکان این جنایت، فقط به ضربت ابن ملجم بر فرق امام علی(ع) اشاره کرده و برخی هم به طور مطلق مسجد را محل وقوع این جنایت معرفی کرده‌اند، ولی برخی منابع هم محراب مسجد را محل ضربت خوردن امام علی(ع) معرفی کرده‌اند که به برخی از این منابع اشاره می‌کنیم:

1. مرحوم علامه مجلسی؛ با نقل حدیثی از امام علی بن موسی الرضا(ع) می‌‏نویسد: هنگامی که ابن ملجم - لعنْ الله علیه - بر سر مبارک علی(ع) ضربت شمشیر را می‌خواست وارد سازد با خود همدستی داشت که ضربت او به دیوار برخورد کرد، اما ابن‏ ملجم در حالی که علی(ع) در سجده بود، ضربتی بر فرق مبارک آن حضرت وارد ساخت.(4)

 2. در ضمن زیارت جامعه ائمه معصومین(ع) از قول امامین صادقین(ع) آمده است: «وَأَنْتُمْ بَیْنَ صَرِیعٍ فِی المِحْرابِ قَدْ فَلَقَ السَّیْفُ هامَتَهُ»(5) و بعضی از شما اهل بیت(ع) در محراب عبادت به زمین افتاده در حالی که شمشیر زهرآلود فرق مبارکش را شکافته است.

این دلیل دیگری است که امیرمؤمنان علی(ع) در محراب عبادت به شهادت رسیده است.

3. مقدسی در کتاب البدء و التاریخ ضمن بیان چگونگی ضربت خوردن امام علی(ع) از زبان امام حسن(ع) می‌نویسد: هنگامی که حضرت علی(ع) در محراب عبادت قرار گرفت چند نفر به او حمله‌‏ور شدند و ابن ملجم ضربتی بر آن حضرت فرود آورد.(6)

4. مفسر معروف ابوالفتوح رازی در تفسیر خود نقل می‌کند: علی(ع) در نخستین رکعت از نمازی که ابن ملجم او را ضربت زد، یازده آیه از سوره انبیاء را تلاوت کرد.(7)

5. دانشمند معروف اهل تسنّن سبط بن جوزی می‌نویسد: هنگامی که علی(ع) در محراب قرار گرفت، چند نفر به او حمله کردند و ابن ملجم ضربتی بر آن حضرت فرود آورد.(8)

---

^{*پی‌نوشت­‌ها:}

 ^{1.مروج الذهب، المسعودی (م 346)، تحقیق اسعد داغر، قم، دار الهجرة، چ دوم، 1409ق. ج2، ص417.}

^{2. فروغ ولایت،آیت‌الله جعفر سبحانی،انتشارات صیحه،ص697؛ به نقل از کشف الغمة،ج1،ص584.}

^{3. بحار الأنوار، علامه مجلسی، انتشارات اسلامیة، تهران، 1363 ش‏،ج‏42،ص:282.}

^{4. بحارالانوار، ج 42، ص281.}

^{5. المزار الکبیر، محمد بن مشهدى‏(م610 ق‏)،انتشارات قیوم، قم، 1419 ق‏. بحارالانوار، ج‏99،ص:166.}

^{6. البدءوالتاریخ، مطهر بن طاهر المقدسى (م 507)، بور سعید، مکتبة الثقافة الدینیة، بى تا. ج‏5، ص232.}

^{7. فروغ ولایت، ص697، به نقل از تفسیر ابوالفتوح رازی، ج4، ص425.}

^{8. همان به نقل از تذکرة الخواص، ص177.(چاپ نجف).}

اعمال امیرالمؤمنین(ع) در شب‌های قدر

(بسم الله الرحمن الرحیم)

امام علی(ع) در شب‌های قدر حال ویژه‌ای داشتند و در بدترین وضع مسجد مدینه که گل و آب آنجا را فراگرفته بود، مشغول عبادت و شب‌زنده‌داری می‌شدند.

شب‌های قدر در فرهنگ اسلام و روایت ائمه (ع) جایگاه بسیار ارزشمندی دارد تا آنجایی که امامان درباره آنها به کرات سخن گفته‌اند و شب‌های قدر را از شب‌های تقدیر و سرنوشت ساز انسان‌ها نام برده‌اند.

امام علی(ع) که در شب نوزدهم ماه مبارک رمضان در مسجد کوفه ضربت خوردند و در شب بیست و یکم به لقاء الله رسیدند، نیز تعبیرات زیبایی از شب‌های قدر دارند و خودشان نیز اعمال خاصی را در این شب‌ها به جا می‌آورند.

علامت اعتقاد به خدا و پیغمبر به تعبیر علی(ع) چیست؟

(بسم الله الرحمن الرحیم)

حضرت علی(ع) علامت اعتقاد به خدا و پیغمبر(ص) را راست گفتن در جایی که به ضرر ماست و دروغ گفتن جایی که به منفعت ماست، می‌داند.

آیت‌الله شیخ علی پناه اشتهاردی (از علمای فقید حوزه علمیه قم): تقوایی که خداوند متعال این اندازه دستور بدان داده است را باید معنا کنیم، برای فهم تقوا باید مصادیق آن را بیان کرد. ائمه(ع) که مفسر قرآن هستند مصادیق تقوا را بیان کرده‌اند. کلیات تقوا را خداوند گفته و جزئیات مصادیق آن را ائمه(ع) توضیح داده‌اند.