پیامدهای ناگوار چشم چرانی از دیدگاه پیامبر(صلی الله علیه واله)

یکی از امراض روحی "چشم چرانی" است که پیامدهای ناگواری برای خود فرد و اطرافیان دارد و در آموزه های دینی هم به شدت مورد نهی قرار گرفته است.
بدون شک مهمترین گناهی که دیدگان آدمی مرتکب می شود و بزرگترین حرامی که آدمی از ناحیه چشم بدان آلوده می شود نگاه به نامحرم است. نگاه ناپاک روح و روان آدمی را در بر می گیرد، انسان را برای گناه آماده می کند و از مسیر تعالی باز می دارد. همین پیامدهای سوء باعث شده که آیات و روایات زیادی مرد را به تقوای چشم دعوت می کنند و از نگاه های حرام و زهرآگین شیطان منع می نمایند.

خدمت به خلق خدا، مانع سقوط انسان

یکی از موانع سقوط انسان که از نظر قرآن کریم، در ردیف نماز است، خدمت به خلق خداست. اساساً آیات نورانی قرآن بر انفاق و نماز به صورت توأمان تأکید می‌ورزد، به گونه‌ای که در آیات متعدّدی، در کنار تأکید بر اقامۀ نماز، بر رسیدگی به مخلوقات و دستگیری از بندگان خدای تعالی پافشاری کرده است.   
خداوند متعال در آیات ابتدایی سورۀ بقره، قبل از هرچیز، قرآن کریم را هدایت‌گر متّقین برمی‌شمرد و سپس با تعریف متّقین، به نماز و انفاق به عنوان دو مانع مهمّ سقوط انسان اشاره می‌فرماید.

بد اخلاق ها منتظر فشار قبر باشند

خداوند قادر قهار کوچک ترین بد اخلاقی را در این «محبوب ترین کانون» برنمی تابد و بدون عقاب نمی گذارد، هرچند که به مقام سعد بن معاذ نیز نایل گشته باشیم. یعنی اگر بازوی ولایت و امام زمانت نیز شده باشی، اگر در اخلاق خانوادگی ات نقصی باشد، به همان میزان باید حساب پس بدهی.
سعدبن معاذ یکی از بهترین اصحاب و یاوران پیامبر (صلوات الله علیه و آله) بود. او بزرگ و آقای انصار و از نخستین کسانی از مردم مدینه بود که اسلام آورد و پیامبر را به مدینه دعوت کرد. او بازوی ولایت و رسالت بود.

یارى مظلوم در آیات و روایات

سکوت جایز نیست
محمدآصف عطایى
مظلوم از ماده ظلم، به معناى ستمدیده است و به کسى که مورد بیدادگرى قرار گرفته و به حق و حقوقش، تعدى و تجاوز شده، اطلاق مى شود. در قرآن کریم، کلمه مظلوم، یک بار آمده است آنجا که مى خوانیم:« ... وَ مَن قُتِلَ مظلُماً فقد جعلناهُ لولِیه سُلطاناً؛ سوره اسرا ایه 33
و آن کس که مظلوم کشته شده است براى ولى اش سلطه [حق قصاص] قرار دادیم.»
در آموزه هاى دینى، همان گونه که از ظلم و ستمگرى، به شدت اعلام انزجار شده، از تن داده به ظلم و ستمگرى نیز نهى شده است. علاوه بر آن، دفاع از ستمدیدگان و مظلومان و یارى رساندن به آنان، به عنوان یک وظیفه و تکلیف شرعى، قلمداد شده است. در قرآن کریم، آیات فراوانى، مقوله ظلم و ستمگرى را از زوایاى گوناگون و مختلف، مطرح نموده است. در این نوشته، همان گونه که از عنوان آن پیداست، هدف و مقصود، طرح آیات و روایاتى است که به نوعى دفاع از مظلوم و یارى و حمایت از ستمدیدگان را گوشزد مى نماید.

نکوهش و حرمت ریا

                             
خداوند تعالی می فرماید: «ویل للمصلین الذین هم عن صلاتهم ساهون الذین هم یرائون و یمنعون الماعون[1]؛ وای بر حال نمازگزارانی که از نماز خویش غافلند آنانکه ریاء می کنند و احسان و نیکی به فقراء را منع می کنند».
و می فرماید: «یراءون الناس ولا یذکرون الله الا قلیلا[2]؛ منافقین... با مردم ریا می ورزند و خدا را جز اندکی یاد نکنند».
و می فرماید: «کالذی ینفق ماله رآء الناس[3]؛ مانند کسی که مالش را برای ریا انفاق می کند. (صدقات خویش را با منّت و آزار تباه نسازند».

ناراحتی های شیطان درباره صدقه

روزی حضرت رسول اکرم (ع) از شیطان پرسیدند : ای ملعون ! چرا مانع از صدقه دادن می شوی ؟

عرض کرد : ای رسول خدا اگر اره ای بر سرم گذارند و مانند درخت اره ام کنند  برایم راحتر است از تحمل صدقه دادن اشخاص.
حضرت فرمود: چرا از صدقه دادن مردم ناراحتی ؟
شیطان گفت : در صدقه پنج خصلت است:

۱. مال را زیاد می کند.

۲. مریضان را شفا می دهد.

۳. بلاها را دفع می کند.

۴. صدقه دهندگان به سرعت از پل صراط عبور می کنند.

۵. بدون حساب وارد بهشت می شوند و عذابی برایشان نیست

رسول اکرم (ع) پس از شنیدن این سخنان از شیطان به او فرمود : خدا عذابت را زیاد گرداند.

منبع : کتاب داستان های عبرت

دستگیری از دیگران نشانه ایمان است

یکی از آموزه های دینی ما که بر آن تأکیید فراوان شده است ، کمک به هم نوعان می باشد. اهتمام داشتن بر کمک به دیگران یک صفتی است که با فطرت انسان آمیخته شده و همه انسان ها در هر دین و آیینی که باشند این صفت را می پسندند و کسی که به دیگران کمک می کند را مورد ستایش قرار می دهند.

حسادت آفت زندگی

 

"حسد" که در فارسی از آن به "رشک" تعبیر می شود، به معنای آرزوی زوال نعمت از دیگران است[1]، خواه آن نعمت به حسود برسد یا نرسد.
حسد یکی از صفات ناپسند اخلاقی است و در نفس برخی انسان ها وجود دارد که باعث ضرر و زیان رساندن به شخص حسود می شود،چرا که امیرالمومنین علی (علیه السلام) می فرمایند: اَلحَسَدُ یُضنِى الجَسَدَ ؛حسد، بدن را فرسوده و علیل مى کند[2].

شکرانه

شکرگزاری نعمت های خداوند بر تمام انسان ها واجب است .عقل و فطرت هر انسانی به او حکم می کند که اگر شخصی به وی نیکی کرد ، موظف است که از آن شخص تشکر کند،که در صورت عدم تشکر هم فطرت و هم دیگر انسان ها او را بازخواست خواهند کرد.
شکر به این معناست که انسان نعمت ها و خوبی ها را در ذهن خود بیاورد و به وسیله گفتار و کردار خود آن ها را اظهار کند[1].

فحش دادن و بد زبانی در روایات + راه درمان

ی از کارهای زشت و حرام که متأسفانه جوامع انسانی به آن گرفتار هستند، دادن القاب زشت و فحش به همدیگر است.

یکی از آفات زبان، دشنام و ناسزاگویی است و آن عبارت است از این که انسان از امور قبیح و مستهجن با عبارات و الفاظ صریح تعبیر کند و کلمات ناشایست و دور از شأن آدمی را بر زبان جاری نماید که در اصطلاح به آن سب یا فحش می‌گویند. فحش مفهوم وسیعی دارد که شامل نسبت‌های زشت ناموسی نیز می‌شود.