چون ارزشمندم…
هیچ باغبانی را سرزنش نمی کنند که چرا دور باغ خود حصار و یا دیوار کشیده است . چون باغ بی دیوار، از آسیب مصون نیست ومیوه و محصولی هم برای باغبان نمی ماند . هیچ کس هم با نام …آزادی…دیوار خانه خود را بر نمی دارد و شب ها هم در حیاطش را باز نمی گذارد . چون خطر دزدی جدی است.
هیچ صاحب گنج و گوهری هم جواهرات خود را بدون حفاظ در معرض دید رهگذران قرار نمی دهد تا بدرخشد ، جلوه کند و چشم و دل برباید . چون خود جواهر ربوده می شود . هر چیز که قیمتی تر باشد درصد مراقبتش نیز بالاتر خواهد بود . چون بیم دزدی و غارتش بیشتر است و مواظبت از آن لازم تر اگر در شیشه عطر را باز بگذاری عطرش می پرد . اگردر مقابل پنجره خانه ات توری نزنی از نیش پشه ها و مزاحمت مگس ها در امان نخواهی بود .
وقتی راه ورود پشه ها را می بندی خود را …مصون…ساخته ای نه…محدود…وقتی در خانه را می بندی یا پشت پنجره اتاقت پرده آویزان می کنی خانه خود را از ورود بیگانه و نگاه های مزاحم محفوظ داشتی نه اینکه خود را در قید و بند و حصار افکنده باشید اگر برای ایمنی از خطرها و آسودگی از مزاحمان خود را بپوشانی نه کسی ایراد می گیرد و نه اگر هم ایراد بگیرد اعتنا می کنی ، چرا که سخنش را بی منطق ونا آگاهانه می دانی .
این که.. دل باید پاک باشد…بهانه ای برای گریز جاهلانه از همین مصونیت است و آویختن به شاخه لا قیدی . وگرنه از دل پاک هم نباید جز نگاه و رفتار پاک بر خیزد . ظاهر آینه باطن است و…از کوزه همان تراود که در اوست…زن به خاطر ارزش و کرامتی که دارد باید محفوظ بماند و خود را حراج نکند و در بازار سوداگران شهوت خود را به بهای چند نامه و نگاه و لبخند ارزان نفروشد .
زن به خاطر لطافتی که دارد نباید در دست خشن کام جویان دیو سیرت که نقاب مهربانی و عشق به چهره دارند پژمرده شود و پس از آن که گل عصمتش را چیدند او را دور اندازند و یا زیر پایشان له کنند .
گوهر عفاف و پاکی کم ارزش تر از طلا و پول و باغ و وسایل خانه نیست . دزدان ایمان وغارتگران شرف نیز فراوانند . بعضی از نگاه ها ویروس گناه منتشر می کنند و بعضی ازچهره ها حشره مزاحمت جمع می کنند .خراب کردن همه دیوارها و برداشتن همه پرده ها و باز گذاشتن همه پنجره ها نشانه تیره اندیشی است نه روشنفکری .
می گویی نه ؟ به طومار کسانی نگاه کن که پس از رسوایی و بی آبرویی با دو دست پشیمانی بر سر غفلت خویش می زنند و بر جهالت خود لعنت می فرستند . کسی که از … جماعت رسوا…نگریزد…رسوای جماعت…می شودآن که ایمان خویش را به لقمه ای نان می فروشد ، آن که یوسف زیبایی خود را با چند سکه قلب عوض می کند ، آن که کودک عفاف را جلوی صدها گرگ گرسنه می برد و به تماشا می گذارد ، روزی هم پشت دیوار ندامت اشک حسرت بر دامن پشیمانی خواهد ریخت . در آخرت هم به آتش بی پروایی خود خواهد سوخت .
از اول که جامه عفاف سفید و شفاف است نباید گذاشت لکه گناه بر آن بپاشد . از اول باید مواظب بود این کاسه چینی نشکند و این جام بلورین ترک بر ندارد . از اول نباید به پای بیگانه اجازه ورود به مزرعه نجابت داد که بوته های نورس عصمت را لگد مال کند .
ولی…گریه بی حاصل است و بی ثمر، وقتی که شاخه شکست و گل چیده شد .حالا خود قضاوت کنید : آیا واقعا حجاب محدودیت است ؟؟؟…… یا مصونیت ؟؟؟
