پاداشی که خدا به امام حسین داد چه بود؟
همه آثاری که در زیارت سیدالشهدا( علیه السلام) وجود دارد، مبادله ای بود که خداوند، در ازای کاری که امام حسین( علیهالسلام) کرد، با او انجام داده است.
در ادامه بخشی از صحبتهای مرحوم آیت الله العظمی حاج آقا مجتبی تهرانی می آید:
در ادامه روایت بالا میگوید: خداوند او را پاک میکند، تا به حائر حسینی علیهالسلام میرسد. «فَإِذَا أَتَاهُ»، وقتی به آنجا رسید، «نَاجَاهُ اللَّهُ تعالی»؛ خدا با او نجوا میکند. خیلی دقت کنیم!… نمی گوید «نادی»؛ نمی گوید «دعا»؛ می گوید «نجوا»… «نَاجَاه» یعنی چه؟ یعنی خدا با او «تو دلی» حرف می زند؛ نجوا یعنی درِگوشی حرف زدن. نفرمود «دعاه الله»، یا «ناداه الله»؛ گفت «ناجاه الله». یعنی خدا خیلی ظریف و مخفیانه با او سخن میگوید. «وَ قَالَ عَبْدِی سَلْنِی أُعْطِکَ»؛ بنده من! حالا که پاک و پاکیزه شدی و به اینجا آمدهای، از من بخواه، به تو میدهم… «وَ ادْعُنِی أُجِبْکَ»؛ دعا کن، جوابت را می دهم! صدایم کن. «اطْلُبْ شَیْئاً أُعْطِکَ»؛ طلب کن تا عطا کنم. «سَلْنِی حَاجَةً أَقْضِهَا لَکَ»؛ حاجتت را از من بخواه، برآورده می کنم. در آخر، امام صادق علیه السلام تعبیر عجیبی فرمودند: «وَ حَقٌّ عَلَى اللَّهِ أَنْ یُعْطِیَ مَا بَذَلَ». دیگر سزوار است که خدا به او عطا کند…
فرمودند: همه این آثاری که در زیارت سیدالشهداء علیه السلام وجود دارد، مبادله ای بود که خداوند، در ازای کاری که امام حسین علیهالسلام کرد، با او انجام داده است.
اما مبادله چه بود؟
امام صادق علیه السلام فرمودند: خدا در عِوَضِ شهادت امام حسین علیه السلام، اینها را به او داد:
اول: امامت را در ذریه او قرار داد.
دوم: «وَ الشِّفَاءَ فِی تُرْبَتِهِ»؛ در خاک او شفا قرار داد. (خوردن خاک حرام است، امّا خوردن تربت حسین علیه السلام مستحب است؛ چون شفابخش است.)
سوم: «وَ إِجَابَةَ الدُّعَاءِ عِنْدَ قَبْرِهِ»؛ اگر کسی در کنار قبر او هر چه دعا کند، دعایش قبول میشود.
چهارم: «وَ لَا تُعَدُّ أَیَّامُ زَائِرِیهِ جَائِیاً وَ رَاجِعاً» خداوند مدت رفت و برگشت کسانی را که برای زیارت مزار حسین علیه السلام می روند، جزء عمرشان حساب نمی کند.
(فرض کنید در قضا و قدر الهی، برای کسی ۵۰ سال عمر مقدر بوده؛ اگر این شخص یک ماه به زیارت امام حسین علیه السلام رفته باشد، این مدت را از آن پنجاه سال کم نمی کنند و جزء عمر او نیست.)
این آثار به خاطر «از همه چیز گذشتگی» اوست که در راه خدا از همه ی مال و فرزندان و جان و خانه و… همه چیزش گذشت. لذا در روز عرفه، وقتی خداوند میخواهد به بندگان نظر رحمت کند و به دعای بندگان جواب دهد، اوّل به زوار امام حسین علیه السلام نظر می کند، بعد به حاجی های واقف در عرفات که به تعبیر پیغمبر اکرم صلّی الله علیه و آله و سلّم میهمانان خود خدایند! حسین علیه السلام از همه چیزش برای خدا گذشت؛ خدا هم برای او …