غرق نشویم

 

قطره عسلی بر زمین افتاد،مورچه ی کوچکی آمد و از آن چشید
، و خواست که برود اما مزه ی عسل برایش اعجاب انگیز بود
پس برگشت و جرعه ای دیگر نوشید...باز عزم رفتن کرد،اما احساس کرد
، که خوردن از لبه عسل کفایت نمی کند و مزه واقعی را نمی دهد
... پس بر آن شد تا خود را در عسل بیاندازد تا هرچه بیشتر و بیشتر لذت ببرد
... مورچه در عسل غوطه ور شد و لذت می برد
اما(افسوس)که نتوانست از آن خارج شود،پاهایش خشک و به زمین چسبیده بود
... و توانایی حرکت نداشت...در این حال ماند تا آنکه نهایتا مرد

: یکی از حکماء می گوید
! دنیا چیزی نیست جز قطره عسلی بزرگ
، پس آنکه به نوشیدن مقدار کمی از آن اکتفا کرد نجات می یابد
.!! و آنکه در شیرینی آن غرق شد هلاک می شود

اللهم لا تعلقنا إلا بک یا ربی