سوره‌ای در ستایش زوجی بی نظیر
هفتاد و ششمین سوره قرآن، سوره دهر است. دهر به معنای روزگار، دوران است.
در آیه اول اشاره به «روزگارى» مى کند که بر «انسان» گذشته، و او چیزى نبود که یاد شود. از آن پس اشاره به خلقت انسان، و قرار گرفتن او بر سر دو راهى «شکر» و «کفران» مى نماید.
از آنچا که محور این سوره، انسان است و عملش و اخلاصش و ایثارش و عاقبت کارش در قیامت و نعمتهاى خوب براى نیکان، نام دیگر این سوره «انسان» است.
این سوره به نام «هل اتى» هم مشهور است. چونکه با این کلمه آغاز شده است.
این سوره در مدینه نازل شده و بنا به روایات، در ستایش از على و فاطمه(ع) است که بخاطر نذرشان، سه روز روزه گرفتند و هنگام افطار، غذاى ساده خویش را به مسکین و یتیم و اسیر، ایثار کردند (آیه ۸) و خود با آب افطار نمودند. در آیات بعد، از نعمتهاى خداوند براى اهل بهشت، و پاداش نیکیها در آخرت، یاد شده و فرمان صبر و مقاومت داده است.
این سوره داراى ۳۱ آیه است و بعد از «الرحمن» نازل شده است.
