سه دقیقه درقیامت قسمت (۱۶)

وقتی که مشغول به کار شدم، حساب سال داشتم. یعنی همه ساله اضافه درآمدهای خودم را مشخص می‌کردم و یک پنجم آن را به عنوان خمس پرداخت می‌کردم. با اینکه روحانیان خوبی در محل داشتیم، اما یکی از دوستان گفت: یک پیرمرد روحانی در محل ما هست، خمس را به ایشان بده و رسیدش را بگیر.  *در زمینه خمس خیلی احتیاط می کردم*. مراقب بودم که چیزی از قلم نیفتد. ♦️ *من از اواسط دهه ۷۰ مقلّد رهبر مقام معظم انقلاب شدم. یادم هست آن سال خمس من به ۲۰ هزار تومان رسید.*  وقتی خمس را پرداخت کردم به آن پیرمرد تأکید کردم که رسید دفتر رهبری را برایم بیاورد. هفته بعد وقتی رسید همه را آورد، با تعجب دیدم که رسید دفتر آیت الله …است! گفتم: این رسید چیه! اشتباه شده من به شما تأکید کردم مقلّد رهبری هستم.  او هم گفت: فرقی ندارد! با عصبانیت برخورد کردم و گفتم: باید رسید دفتر رهبری را برایم بیاورید، من به شما تأکید کردم که خمس من می‌خواهم به دفتر ایشان برسد. هفته بعد یک رسید بدون مهر برایم آورد که نفهمیدم صحیح است یا نه از آن سال به بعد هم خمسم را مستقیم به حساب اعلام شده توسط دفتر رهبری واریز می‌کردم. یکی دو سال بعد خبر دار شدم پیر مرد روحانی از دنیا رفت. بعدها متوجه شدم که این شخص، خمس چند نفر دیگر را همین جور جابه جا کرده. ♦️همین پیرمرد را دیدم اوضاع آشفته ای داشت؛ در زمینه حق الناس به خیلی ها بدهکار و گرفتار بود. برخی آدم های عادی وضعیت بهتری از این شخص داشتند.  پیرمرد پیش من آمد و تقاضا کرد حلالش کنم؟ آن قدر اوضاع او مشکل داشت با رضایت من چیزی تغییر نمی کرد. من هم قبول نکردم. در اینجا بود که جوان پشت میز به من گفت: این هایی که می بینی این کسانی که از شما حلالیت می‌طلبند یا شما از آن ها حلالیت می طلبی، کسانی هستند که از دنیا رفته اند. حساب آن ها که هنوز در دنیا هستند، مانده تا زمانی که آن ها هم در بر زخ وارد شوند. دوباره در زمینه حق الناس با من صحبت کرد و گفت: *وای به حال افرادی که سال ها عبادت کرده اند؛ اما حق الناس را رعایت نکردند.*  این را هم بدانیم *اگر کسی در زمینه حق الناس به شما بدهکار بود و او را در دنیا ببخشید، ۱۰ برابر آن در نامه عمل ثبت می‌شود اما اگر به برزخ کشیده شود، همان مقدار خواهد بود.*  اما یکی از مواردی که *مردم نسبت به آن دقت کمتری دارند *حق الله است* می گویند دست خداست و ان شاءالله خداوند می‌گذرد.  حق الناس هم که مشخص است، اما در مورد حق النفس، یعنی حق بدن حساسیتی بین مردم دیده نمی شود!  گویی حق بدن را هم خدا بخشیده اما در آن لحظات وانفسا موردی را در پرونده ام دیدم که مربوط به *حق النفس* می‌شد. در روزگار جوانی با رفقا و بچه‌های محل برای تفریح به باغ های اطراف شهر رفتیم، کسی که ما را دعوت کرده بود، قلیان را آماده کرد و با یک بسته سیگار به سمت ما آمد. از سیگار نفرت داشتم، آن روز با وجود کراهت، *برای اینکه انگشت‌نما نشوم، سیگار را از دست آن آقا گرفتم و شروع به کشیدن کردم.*  حالم بد شد، سرفه کردم؛ انگار تنگی نفس داشتم؛ بعد از آن دیگر هیچ وقت سراغ قلیان و سیگار نرفتم.  *این صحنه را به من نشان دادند و گفتند: تو که می دانستی سیگار ضرر دارد، چرا همان یک بار را کشیدی؟؟ تو حق النفس را رعایت نکردی و باید جواب بدهی!*  انسان های مذهبی و خوبی را می دیدم که به حق النفس اهمیت نداده بودند و آن ها به خاطر سیگار و قلیان به بیماری و مرگ دچار شده بودند و در آن شرایط به خاطر ضرر زدن به بدن گرفتار بودند…  *ادامه دارد…* ●▬▬▬▬❀❀▬▬▬▬●  اللّهُمَّ عَجِّلْ لِوَلیِّکَ الفَرَج

 

jfrn.ir جبهه فرهنگی راویان نور