زندگی را سخت نگیر

زندگی را سخت نگیر

زندگی کلبه دنجی است که در نقشه خود
... دو سه تا پنجره رو به خیابان دارد

گاه با خنده عجین است و گهی با گریه
گاه خشک است و گهی شرشر باران دارد

زندگی مرد بزرگی است که در بستر مرگ
به شفا بخشی یک معجزه ایمان دارد

زندگی حالت بارانی چشمان تو است
که در آن قوس و قزح های فراوان دارد

زندگی آن گل سرخی است که تو می بویی
 ... یک سرآغاز قشنگی است که پایان دارد

زندگی کن جان من، سخت نگیر
رونق عمر جهان، چند صباحی گذر است

... قصه بودن ما
برگی از دفتر افسانه ای راز بقاست
... دل اگر میشکند

... گل اگر می میرد
... و اگر باغ به خود رنگ خزان میگیرد
همه هشدار به توست؛

جان من سخت نگیر
... زندگی کوچ همین چلچله هاست
... به همین زیبایی
... به همین کوتاهی