راز شکوفه های گیلاس

راز شکوفه های گیلاس

 دختر و پسری جوان عاشقانه یکدیگر را دوست داشتند، بعد از سختی های بسیار و درست زمانی که به یکدیگر رسیده بودند دچار مشکلی غم انگیز شدند. پسر بنا به مقتضیات نظام حاکم در ژاپن بایستی به جنگ می رفت. بعد از رفتن پسر، دختر هر روز به بالای تپه ای که محل قرارشان بود می رفت اما بعد از چند ماه خبری از جوان نشد. دختر بر روی تپه درخت گیلاس کوچکی کاشت و هر روز به درخت نگاه می کرد.  درخت برای او سمبل عشق و علاقه بود. امیدوار بود روزی با جوان زیر درخت گیلاس بنشینند. دختر سال ها زیر درخت گیلاس می نشست و از درخت مراقبت می کرد تا اینکه مرد و در زیر همان درخت دفن شد!

امروز بعد از چهارصد سال نهال گیلاس کوچک میلیون ها شکوفه می دهد و هر سال هزاران توریست از سراسر دنیا به زیر درخت گیلاس می آیند و در سکوت به صلح و عشق می اندیشند، به دنیایی که به جای بمب های چند تنی بر روی سرشان شکوفه های گیلاس بریزد. در واقع ژاپنی ها مراسمی دارند به نام آیین هانامی، طی این مراسم، نوعی مراقبه، به درخت گیلاس و شکوفه هایش می نگرند. نام شکوفه های گیلاس ساکورا است. در واقع سمبل زیبایی و کوتاهی عمرند. درخت گیلاس ژاپنی درختی کوچک است، آنها این درخت را نه بخاطر میوه اش بلکه به خاطر شکوفه و داستان  اش دوست دارند.

در حقیقت چه چیز می تواند بازگو کننده ی کوتاهی و زیبایی و شکوه زندگی ژاپنی باشد بهتر از شکوفه های گیلاس! در سکوت و آرامش ژاپنی (سابی) نوعی مرگ نهفته است. مرگی که در شکوفه باران با شکوه بهاری وقتی شکوفه های گیلاس خود را در دستان باد رها می کنند به سخن می آید. امروزه کلمه ی گل برای ژاپنی ها معنای شکوفه ی گیلاس دارد. بهار برای اندیشه ژاپنی تجسمی است از شکوفه باران گیلاس ها و شکوفه ها نماد عشق هستند. ژاپنی ها امسال هم مانند گذشته می آیند تا به شکوفه های زیبای گیلاس خوش آمد بگویند.

این شور شاعرانه که هر بهار مردم ژاپن را فرا می گیرد رخدادی باور نکردنی در عصر صنعتی است. بسیاری از آنان زمان درازی جلوی یک درخت شکوفان می ایستند و در سکوت خویش و بی حرکت بدان خیره می نگرند. هیچ کس دست دراز نمی کند تا شاخه ای را بشکند و یا گلی را ببوید. وفاداری راز طبیعت است، راز شکوفه های گیلاس، بدون آنکه توقعی از آدمیان داشته باشند!