تحلیل روابط دختر و پسر در ایران
همان‌گونه که گذشت، درباره روابط دختر و پسر در ایران اطلاعات چندان روشنی وجود ندارد و این امر معلول فقدان تحقیقات بسنده در این موضوع می‌باشد. از طرف دیگر رعایت نشدن استانداردهای پژوهش، یافته‌های برخی پژوهش‌ها را نیز بی‌اعتبار می‌کند.
در گزارش محرمانه‌ای که یکی از سازمان‌ها منتشر کرده است، ادعا می‌شود که حدود 55 درصد از جوانان مورد مطالعه، با جنس مخالف خود رابطه داشته‌اند. (مراد از رابطه، روابط صمیمانه قبل از ازدواج است که صبغه جنسی دارد)، بیش از 61 درصد به پایان بخشیدن به روابط خود تمایلی نداشته‌اند. روابط جنسی حدود 24درصد آنان، به آمیزش جنسی منجر شده است و 16 درصد از افراد این گروه به حاملگی بعد از آمیزش اشاره کرده‌‌اند.
هر چند نمی‌توان با قاطعیت بر این آمارها صحه گذاشت، با این حال برخی تحلیل‌ها و پژوهش‌های جانبى، از گسترش پدیده روابط دختر و پسر در ایران حکایت می‌کند. در رویکرد تحلیلی با تبیین لمی (سیر از علت به معلول)، میتوان گفت اگر روابط دختر و پسر را از پیامدهای مدرنیته بدانیم، به موازات حرکت جامعه ایرانی به سوی مدرنیته، روابط دختر و پسر نیز گسترده‌تر می‌شود و به الگوی روابط در کشورهای توسعه یافته نزدیک‌تر خواهد شد.
اگر پدیده‌هایی چون تأخیر در سن ازدواج، گرایش به مد، هسته‌ای‌تر شدن خانواده‌ها، و روحیه فردگرایی در سال‌های اخیر در کشور ما توسعه یافته باشد، میتوان انتظار داشت که روابط دختر و پسر نیز گسترش یابد.
برداشت عمومی افراد جامعه ایرانی نیز، گسترش روابط دختر و پسر در ایران و نزدیک شدن الگوی آن به الگوی دوستی‌های میان دو جنس در کشور غربی را تأیید می‌کند. در پژوهشی که در آن از 1200 پدر و مادر تهرانی نمونه‌گیری شده است، چنین به دست می‌آید که 88 درصد از والدین معتقدند روابط دختر و پسر نسبت به سال‌های گذشته افزایش یافته است. پدران و مادران جوان (تا 40 سال) بیشتر به شیوع این پدیده اعتقاد داشتند. [2]
حوراء :: دی 1387- شماره 28 \
- سازمان ملی جوانان، بررسی میزان رایج بودن دوستی دختر و پسر از نظر والدین (شهر تهران)، بهمن ،1379[2]
