اگر کسی پیدا شود که بتواند در توصیف امام، حقّ مطلب را ادا کند

 

زنی که شوهرش مرده بود و از او پسربچّه‎ای داشت، دیگر ازدواج نکرد به این

امید که پسرش بزرگ می‎شود و حامی ‎او خواهد بود.

 امّا متوجّه شد که آن پسربچّه بسیار نحیف و ضعیف است و از بچّه‎های کم سنّ و

سال‎تر از خودشدر کوچه زمین می‎خورد. 

فهمید که بچّه‎های دیگر پدر را بالای سرشان می‎بینند و به اتّکای او احساس قدرت

می‎کنند و این بچّه چون پدری بالای سرش نمی‎بیند، این‎گونه رنجور و نحیف مانده است. 

برای حلّ مشکل نزد نقاّشی رفت و به او گفت تصویر یک پهلوان قدرتمند را بکشد

و بازوبند پهلوانی را روی بازویش ترسیم کند. 

تابلو را گرفت و در اتاق نصب کرد و پرده‎ای روی آن کشید و پسرش را صدا زد

و گفت: می‎خواهی پدرت را ببینی؟ پسر با اشتیاق گفت بلی.  

مادر کم کم پرده را از روی آن شمایل کنار زد و به تعریف زور بازو و قدرت پهلوانی

پدر مشغول شد. هر چه عکس آن پهلوان بیشتر نمودار می‎شد، استخوان‎های

در هم فرورفته‎ی پسر از هم باز می‎شد و در خود احساس قدرت می‎کرد.

 وقتی تصویر کاملاً از پشت پرده بیرون آمد، بچّه چنان نیرویی گرفت که از آن

پس بچّه‎های بزرگ‌تر ازخود را هم به راحتی به زمین می‎زد. 

 

 

 

شیعه هم در دوران غیبت مثل آن بچّه است که پدر را بالای سر خود نمی‎بیند.

 اگر کسی پیدا شود که بتواند در توصیف امام، حقّ مطلب را ادا کند،

شیعه چنان زنده می‎شود و قدرت می‎گیرد که هیچ ‎کس در عالم

نمی‎تواند در برابر او بایستد. 

 

فرمایشات مرحوم حاج آقای دولابی مصباح الهدی  ص 285 استاد مهدی طیب