از کجا می‌دانید که بعد از امام عسکری(ع)، بنی عباس امام مهدی(عج) را در سرداب نکشتند؟
سه شنبه, ۲۳ تیر ۱۳۹۴، ۱۲:۳۹ ق.ظ
از کجا می‌دانید که بعد از امام عسکری(ع)، بنی عباس امام مهدی(عج) را در سرداب نکشتند؟
(بسم الله الرحمن الرحیم)
شیعه از کجا می‌داند که بعد از امام عسکری(ع)، بنی عباس امام مهدی(عج) را نکشتند؟! و از کجا فهمیدند که در سرداب غائب شده است؟
پاسخ اجمالی
همیشه کسی که مدّعی است، لازم است دلیل ارائه کند نه منکر؛ بر این اساس، اگر کسی ادعا کند که بنی عباس امام مهدی (عج) به شهادت رساندند، باید دلیل ارائه نماید. در عین حال ما ادله قطعی بر وجود آن حضرت(عج) داریم که به برخی از آنها اشاره می‌کنیم.
1. ظهور امام زمان وعده الهی است: در اخبار وارده از ائمه اطهار راجع به تشریح وعده الهى در آیه 54 سوره مائده به طور صریح و حتم آن‌را منطبق به ظهور امام قائم نموده است و در برابر انکار منکران و تردید مشککان تاکیدات مناسبى در آن اخبار ذکر شده است.[2] و باز آنان همان کسانى هستند که خداوند در باره آنان فرمود: «فَسَوْفَ یَاْتِی اللَّهُ بِقَوْمٍ یُحِبُّهُمْ وَ یُحِبُّونَهُ»؛ خداوند به زودى گروهى را خواهد آورد که آنان را دوست می‌دارد و آنان نیز او را دوست می‌دارند، در برابر مؤمنان فروتن و در برابر کافران با عزّت و درشت‌خو و سخت‌گیر هستند.[4]
2. نامه‌های امام(توقیعات): توقیعات حضرت صاحب الزمان(ع) به دست عثمان بن سعید و فرزندش محمد بن عثمان براى شیعیان و دوستان خاص پدر آن‌حضرت(ع) صادر می‌شد.
آن توقیعات متضمن امر و نهى و جواب سؤالات شیعیان از حضرتش و به همان خطى بود که در زمان امام حسن عسکرى(ع) نوشته می‌شد. شیعیان نیز به اتفاق آنها را عادل می‌دانستند، تا این‌که عثمان بن سعید رحلت نمود، و پسرش ابو‌جعفر محمد بن عثمان او را غسل داد و پس از وى به جاى او منصوب گشت، و همه امورى را که پدرش متکفل بود به وى تفویض شد، تمام شیعیان عدالت و وثاقت و امانت‌دارى او را ستودند.[1]. صدوق، کمال الدین، کمرهاى، محمد باقر، ج1، ص 62، تهران، اسلامیه، چاپ اول، تهران، 1377.
1. ظهور امام زمان وعده الهی است: در اخبار وارده از ائمه اطهار راجع به تشریح وعده الهى در آیه 54 سوره مائده به طور صریح و حتم آن‌را منطبق به ظهور امام قائم نموده است و در برابر انکار منکران و تردید مشککان تاکیدات مناسبى در آن اخبار ذکر شده است.[2] و باز آنان همان کسانى هستند که خداوند در باره آنان فرمود: «فَسَوْفَ یَاْتِی اللَّهُ بِقَوْمٍ یُحِبُّهُمْ وَ یُحِبُّونَهُ»؛ خداوند به زودى گروهى را خواهد آورد که آنان را دوست می‌دارد و آنان نیز او را دوست می‌دارند، در برابر مؤمنان فروتن و در برابر کافران با عزّت و درشت‌خو و سخت‌گیر هستند.[4]
2. نامه‌های امام(توقیعات): توقیعات حضرت صاحب الزمان(ع) به دست عثمان بن سعید و فرزندش محمد بن عثمان براى شیعیان و دوستان خاص پدر آن‌حضرت(ع) صادر می‌شد.
آن توقیعات متضمن امر و نهى و جواب سؤالات شیعیان از حضرتش و به همان خطى بود که در زمان امام حسن عسکرى(ع) نوشته می‌شد. شیعیان نیز به اتفاق آنها را عادل می‌دانستند، تا این‌که عثمان بن سعید رحلت نمود، و پسرش ابو‌جعفر محمد بن عثمان او را غسل داد و پس از وى به جاى او منصوب گشت، و همه امورى را که پدرش متکفل بود به وى تفویض شد، تمام شیعیان عدالت و وثاقت و امانت‌دارى او را ستودند.[1]. صدوق، کمال الدین، کمرهاى، محمد باقر، ج1، ص 62، تهران، اسلامیه، چاپ اول، تهران، 1377.
[3]. مائده، 54.
[5]. مجلسی، محمد باقر، بحار الانوار، ج 51، ص 346، بیروت، دار احیاء التراث العربی، چاپ دوم، بیروت، 1403ق.
