آن روز که سانتریفیوژ را به زندگی مردم گره زدید باید فکر امروز را هم می کردید
آن روز که سانتریفیوژ را به زندگی مردم گره زدید باید فکر امروز را هم می کردید
جهان نوشت: آقای محمدباقر نوبخت معاون محترم رییس جمهور و یکی از یاران نزدیک آقای روحانی در ایام انتخابات ریاست جمهوری ۹۲ صبح امروز در جمع خبرنگاران رسانه ها از خیابانی شدن بحث های مربوط به مذاکرات هسته ای ابراز تاسف کرده و گفته است: «متأسفم که این بحث (مذاکرات هسته‌ای) کف خیابانی و کوچه بازاری شده است».
بررسی اولیه -بدون توجه به سابقه موضوع- سخنان آقای نوبخت این پندار را تقویت می کند که گویی دولت محترم و صدرنشینان آن مخالف همه‌گیرشدن بحث های مذاکرات هسته ای بوده و هستند و این بحث ها بوسیله دیگران در جامعه پمپاژ شده است.
در این باره چند نکته حائز اهمیت است:
۱. به موجب اصل دوم قانون اساسی «تأمین آزادی‌های سیاسی و اجتماعی و مشارکت عامه مردم در تعیین سرنوشت سیاسی» وظیفه دولت است. همچنین به موجب اصول ۲۳ الی ۲۶ قانون اساسی تفتیش عقاید ممنوع است و نشریات و مطبوعات و احزاب و جمعیت ها آزاد هستند. بنابراین نمی توان مردم را بخاطر بحث کردن و حرف زدن در مورد مذاکرات هسته ای شماتت یا تخطئه کرد.
همان مردمی که حضورشان در انتخابات موجب روی کار آمدن دولت آقای روحانی شده، حق دارند که در مورد تصمیمات و اقدامات و برنامه ها و نیز بی‌برنامه‌گی‌ها، نقدناپذیری‌ها، تندی‌ها و ناکارآمدی‌های دولت اظهار نظر کنند. حق مردم است که در مورد سرنوشت و آینده کشور نگران یا امیدوار باشند و از آن سخن بگویند چه که یکی از اهداف اصلی انقلاب اسلامی هم «آزادی» بوده است.
۲. شعار «سانتریفیوژها باید بچرخد و زندگی مردم نیز باید بچرخد» (شبکه چهار سیما، ۱۶ خرداد ۱۳۹۲) از جمله شعارهای محوری و اصلی حجت الاسلام روحانی در ایام انتخابات ریاست جمهوری ۹۲ بوده است. این شعار متفاوت که باعث شد تا رسماً معیشت مردم به مذاکرات و فناوری هسته ای گره زده شود (و برخی را به این باور غلط رساند که فناوری هسته ای مانع رفاه مردم شده است) منجر به این شد که امروز اقشار مختلف جامعه بر روی موضوع هسته ای حساس شده و به قول آقای نوبخت در کوچه و بازار نیز در مورد آن مباحثه کنند. آن اظهار نظر رییس جمهور محترم به ایام انتخابات محدود نشد و ایشان طی دو سال اخیر نیز بارها و بارها مشکلات مختلف کشور را به طرز عجیبی به مذاکرات هسته ای و تحریم ها گره زده اند تا جایی که حتی حل مسائلی از قبیل آب خوردن مردم، مشکلات زیست محیطی، حقوق و دستمزد، نان، اشتغال، ازدواج و... نیز منوط به رفع تحریم ها و به نتیجه رسیدن مذاکرات هسته ای شده است. آیا با این گونه سخنان آن هم از سوی شخص دوم کشور و بالاترین مقام اجرایی می توان انتظار داشت که مذاکرات "کف خیابانی" نشود؟
۳. وقتی معاون اول رییس جمهور و نفر دوم دولت تاکید می کند «تحریمها واقعاً روی آب آشامیدنی مردم هم تأثیر می‌گذارد»، وقتی آقای نوبخت در فواصل مختلف سخن از تاثیرگذاری تحریمها می کند، وقتی پدر معنوی دولت می گوید «تحریم ها پدر مردم را در آورده»، وقتی معاون وزیر نفت می گوید «نباید به خود اجازه فکر کردن به این مساله را بدهیم که مذاکرات به نتیجه نرسد»، وقتی... وقتی شب و روز سر تا پای دولت در خواب و بیداری رفع تحریم را هجی می کنند، نمی توان انتظار داشت که واکنش کف خیابان چیزی جدای از فعل و نیت دولتمردان باشد.
اگر آقای نوبخت از کف خیابانی شدن مذاکرات شاکی است، بهتر است در وهله اول به مقام مافوق خود گلایه و شکایت کند که در اکثر سخنرانی ها و مواضع خود درباره تحریم و مذاکرات و امید رسیدن به توافق و حل شدن همه مشکلات پس از توافق سخن می گوید؟ باید به رییس خود گوشزد کند که دمیدن همیشگی در بوق مذاکره و تعامل با جهان و امید بستن به غرب و انتقال این مسائل به جامعه دردی دوا نکرده و نمی کند. به او بگوید که با نگاه به درون، میهن را بسازد و با تکیه به توان و توانمندی های داخلی و اعتماد به ملت مشکلات کشور را رفع کند نه با چشم‌داشت به بیگانه و خط و نشان‌های اوباما و کنگره و مابقی دولی که چشم ندارند پیشرفت ایران و ایرانی را ببینند. باید به آن کسانی ابراز تاسف کند که ملی ترین منافع و حقوق ایرانیان و حاصل خون شهدای هسته ای را بازیچه تبلیغات انتخاباتی قرار دادند و حاضرند برای چند رای دیروز و فردا، غنی‌ترین دستاوردهای فرزندان ملت را به وعده نسیه ای معامله کنند.
