سالیان درازی است

سالیان درازی است که تو را جسته ام

و روزگارانی فرازتر، که با خیالت زیسته ام

می دانم که خواهمت یافت دگربار و دگربار

و خواهمت شناخت در هزار رنگی این روزگار.

خواهمت شناخت از زنگ صدایت،

دوست داشتن

دوست داشتن به حرف نیست....!!

 

به وقتیه که برات میذاره،

 

به ارزشیه که برات قائل میشه،

 

به دلگرمیه که بهت میده،

 

وقتی تو توی لحظه لحظه ی زندگیت تنهایی..

 

این دوست داشتن نیست!!

 

"دوست داشتن"این نیست

 

که جاخالی هاشو باتو پر کنه! اینه که بخاطرتو..." جاخالی کنه

آسمون

آسمون ابراتو بردار و برو
دیگه تنها من بگذار و برو

آسمون اخماتو وا کن آبی شو
آسمون آفتابی شو، آفتابی شو

پاییز

سلام تنها کلیدیست که بی هیچ بهانه هرقفلی روبازمیکنه

پاییز زیبا و عروس فصل هاست...
برگ ریزان درخت و خواب ناز غنچه هاست
خش خش برگ و نسیم باد را بی انتهاست
هرچه خواهی آرزو کن ُ فصل فصل قصه هاست..

این بار مینویسمت...

این بار مینویسمت...
.تو. را میان اصطحکاک مداد وکاغذ
گیر خواهم انداخت
شاید اینگونه بشود تورا
.تجربه. کرد...!!!
برای تویی که قلبت پاک است...
برای تو مینویسم...
برای تویی که تنهایی هایم پر ازیاد توست...
برای تویی که قلبم منزلگه عشق توست...
برای تویی که احساسم از آن وجود نازنین توست...

در خیالات خودم,

در خیالات خودم,
در زیر بارانی که نیست?
می رسم با تو به خانه،
از خیابانی که نیست?

آمدم بال تو باشم

هنگام پرواز

حتما بخونید.خیلی قشنگه

、ヽ、ヽحتما بخونید.خیلی قشنگه. ヽ｀、ヽ、ヽ、ヽ｀、ヽ、ヽ｀｀、、｀、、ヽ、ヽ ヽ｀、ヽ、ヽ、ヽ｀、ヽ、ヽ｀｀、、｀、、ヽ、ヽ ヽ｀、ヽ、ヽ、ヽ｀、ヽ、ヽヽ、ヽ、ヽ、ヽ ヽ｀、ヽ、ヽ、ヽ｀、ヽ、ヽ ヽ、ヽ｀｀、ヽ、ヽ、ヽ.｀、ヽ、ヽ｀｀、、｀、、ヽ｀、ヽ 、ヽ｀、ヽ ╱◥████◣ │田│▓ ∩ │◥███◣ ╱◥◣ ◥████◣田∩田│ │╱◥█◣║∩∩∩ ║◥███◣││∩│ ▓ ║∩田│║▓田▓∩║ ｀、ヽ、ヽ、ヽ｀、ヽ、ヽ｀｀、、｀｀、ヽヽ｀、ヽ、ヽ、ヽ｀、ヽヽ

｀、ヽ、ヽ、ヽ｀、ヽヽ｀、ヽ、ヽ、ヽ｀、ヽ

باز باران با ترانه میخورد بر بام خانه...

خانه ام کو؟ خانه ات کو؟

آن دل دیوانه ات کو؟؟؟؟

روزهای کودکی کو؟

فصل خوب سادگی کو؟

یادت آید روز باران!

گردش یک روز دیرین..

پس چه شد؟!

دیگر کجا رفت؟!

خاطرات خوب و شیرین         

باز باران، بی ترانه، بی هوای عاشقانه، بی نوای عارفانه، درسکوت ظالمانه، خسته از مکر زمانه، غافل از حتی رفاقت، حاله ای ازعشق ونفرت، اشکهایی طبق عادت، قطره هایی بی طراوت، روی دوش آدمیت، میخورد بربام خانه?

کورش کبیر و فاحشه

کورش بزرگ به دهی سفر کرد،

زنی که مجذوب سخنان او شده بود از کورش خواست تا مهمان وی باشد.

کورش پذیرفت و مهیای رفتن به خانه‌ی زن شد.

کدخدای دهکده هراسان خود را به کورش رسانید و گفت :