3. در نشانههای ظهور
به این معنا که در نشانههای حتمی، بداء حاصل شود و ظهور تحقق یابد، بدون آنکه نشانهای پدید آمده باشد.کسانی که در این بحث قائل به بداء شدهاند، به نوعی خواستهاند تعارض بین روایاتی که دفعی بودن ظهور را میرساند یا اینکه گفته شده در همة لحظهها منتظر فرج باشید یا اینکه ظهور، هنگام غفلت مردم تحقق مییابد را با حتمی بودن نشانهها رفع کنند. اینها که از سویی بر رخداد این نشانهها پیش از ظهور تأکید میکنند و از سویی با روایات یاد شده روبهرو هستند، با مطرح کردن بداء میگویند: میتواند ظهور اتفاق بیفتد؛ در حالی که هیچیک از نشانهها نیامده است.